درد دل فراوان است

برای تو می نویسم : برای کسی که قلبی به وسعت آسمان و

دلی به پاکی چشمه ساران دارد.

برای تو می نویسم: ای تمام هستی من

برای تو می نویسم: برای تو که تمام آمال و آرزوهایم تنها درکنار تو معنا میشود.

برای توست که می نویسم ای تکسوار رویاهایم

تویی که اگرچه سوار بر اسب سفید قصه هانبودی ولی سوار بر مهربانی ،

سوار بر عشقو دوستی و ایمان به قلب من تاختی.

برای تو می نویسم: ای گل سرخ زندگیم که اگر چه در کنار من نیستی ،

اگر چه وجود پر مهرت فرسنگها از من دور است ولی همواره کنارم بوده ای .

مرا ببخش ای تمام خوشبختیم می دانم که باز قلب مهربانت طاقت ناراحتی من را ندارد

می دانم ،می دانم که باز در مقابل آن همه لطف تو

این باز من هستم که شرمگین و خجل می شوم

مرا ببخش بهترینم مهربانم آرزویم...

ب رخیز که غیر از تو مرا

برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند، کسی را به کسی نیست

دوستت دارم پریشان‌، شانه می‌خواهی چه کار؟
دام بگذاری اسیرم‌، دانه می‌خواهی چه کار؟

تا ابد دور تو می‌گردم‌، بسوزان عشق کن‌
ای که شاعر سوختی‌، پروانه می‌خواهی چه کار؟

مردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟

مثل من آواره شو از چاردیواری درآ!
در دل من قصر داری‌، خانه می‌خواهی چه کار؟

خرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه می‌خواهی چه کار؟

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن‌
گریه کن پس شانه‌ی مردانه می‌خواهی چه کار؟
__________________

ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﮊﻩ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﻭ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﻣﯽﺷﯿﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﻦ،

ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﮑﻔﯽ ﻣﺚِ ﯾﻪ ﮔﻞ ﻣﯿﻮﻥ ﺩﻓﺘﺮﻡ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺮﻣﯽ ﻟﺒﺎﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﻦ،

ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ، ﻗﺮﺍﺭ ﺁﺧﺮﻡ ﻣﯿﺸﯽ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺧﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﻡ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﯿﺸﯽ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺭﻣﺖ

ﮔﺮﯾﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﺭ ﻣﻨﻪ ﺗﻮ ﺍﺷﮑﺎﺗﻮ ﺣﺮﻭﻡ ﻧﮑﻦ،
ﺑﻪ ﻭﺍﮊﻩﺍﯼ ﻧﻤﯽﺭﺳﯽ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﭘﺮﺱ ﻭ ﺟﻮ ﻧﮑﻦ

ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎ ﻣﺎﻝ ﻣﻨﻦ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﯿﺮ ﺍﺯﻡ
ﺑﻤﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﺕ ﺑﺸﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺳﯿﺮ ﺍﺯﻡ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺭﻣﺖ

نام من عشق